2/25/2015

BALLADS



Mijn ouders hebben mij altijd gesteund in de dingen die ik wilde doen. Zo zijn ze, geheel vrijwillig (ahum), altijd naar mijn musicals wezen kijken, talentenshows op school, softbalwedstrijden en noem het maar op. Dan wil ik op zijn tijd mijn ouders ook nog wel eens supporten. Zo bevond ik mij vorige dinsdagavond in de knusse aula van de middelbare school waar mijn vader les geeft.

Dit is het derde jaar op rij dat er bij hem op school een talentenshow wordt georganiseerd. Op mijn middelbare school hadden we dit ook elk jaar en dat was een ontzettend succes. Bij mijn vader hadden ze dat niet en dat vond hij toch wel erg jammer. Na een hoop gemail van draaiboeken en overleggen etc. is het hem gelukt om vol trots een klein talentenshowtje neer te zetten dat nu zijn derde editie mocht aankondigen. Ik, als trotste dochter en liefhebber van optreden, wilde dat natuurlijk niet missen.

Omdat mijn paps en ik een passie delen voor het belachelijk maken van bepaalde mensen of dingen wil hij altijd even de setlist voorlezen. Dit jaar waren er verbazingwekkend veel zeiknummers. U leest het goed, zeiknummers. Zo’n zoetsappig liedje wat door hele zachte stemmetjes wordt gezongen en waarvan opa’s en oma’s gaan huilen. Ik houd ook wel van een rustig nummertje tussendoor, maar als ik mocht kiezen zou ik er toch een paar up-temponummertjes in doen om het ook maar een beetje levend te houden.

Wat is nou het probleem. Omdat deze talentenshow nog niet zo lang bestaat, zijn er nog niet veel aanmeldingen. Brugpiepertjes komen net kijken en grijpen hun kans. ‘Ik kan nu de wereld laten zien wat voor fantastische stem ik heb.’ Dat doen ze dan met een zeiknummer. De kracht van muziek dames en heren. Op het moment dat er een ontzettend zielig en tranen trekkend nummer wordt gezongen gaan emoties opspelen en ben je eigenlijk onbewust de mening van het publiek aan het manipuleren. ‘Dit nummer is zo mooi!’ Tuurlijk is dat nummer mooi, dat was de bedoeling toen het werd geschreven. Het ook goed over kunnen brengen met je stem is een tweede.

Zo heb ik de hele avond mijn hart vastgehouden voor alle lieve brugklassers bij het uitkramen van de hoogste noten. Op dit moment speelt sadisme geen rol. Ik vind dat gewoon heel sneu. Soms kwam er natuurlijk iemand tussendoor die het wel snapt en er even een lekker deuntje doorheen gooit. Ook was de Nederlands recordhouder in ‘speed stacken’* aanwezig. Over een tempootje omhoog gesproken.

Mocht je nou ooit mee willen doen aan een talentenshow bij jou op school en nu denken ‘hé verdikkeme, ik had inderdaad zo’n janknummer uitgekozen’, hier een tip. Zing alleen janknummers als je er heilig van overtuigd bent dat je de next Freddy Mercury bent en de meest fantastische stem ooit hebt. Zo niet, ga voor een lekker dansnummertje. Verras de jury, verras het publiek, maak er een show van. Dat is waar mensen voor komen. Er worden geen tissues uitgedeeld bij de programmaboekjes.


*Speed stacken? Één tip. Youtube. Hele goede uitvinding. 


Geen opmerkingen:

Een reactie posten