ONGEPASTE MOMENTEN

Soms heb ik wel eens gedachten die all over the place zijn. Kan er niets aan doen, zo werkt mijn brein. Vaak zijn het ook vragen die je eigenlijk niet zomaar aan iemand kunt stellen.. Ik houd dan netjes mijn mond. Niet iedereen doet dat..

Zo zat ik laatst in de trein (alweer) naar school. Ontzettend moe, geen behoefte aan menselijk contact. In de trein moet je me vooral met rust laten. Ik heb er natuurlijk voor gezorgd dat mijn telefoon helemaal is opgeladen, zodat ik ook geen oogcontact hoef te leggen met mensen omdat ik vaak gewoon niet weet wat ik anders in de trein moet doen dan op mijn mobiel kijken.
Plotseling tikt de man tegenover mij me aan. ''Mag ik u wat vragen?'' Nou, liever niet. Maar als het echt nodig is. ''Is uw telefoonhoesje alleen voor de sier of heeft het ook nog een functie?'' Eh..
Wauw. Ik weet dat ik gekke hoesjes heb. Maar er alleen naar kijken is prima. Het vreemde was ook nog dat het een man was van redelijke leeftijd. Die interesseren telefoonhoesjes toch vaak niet? Of heb ik het mis? Ik vraag me überhaupt af of hij wist hoe zijn eigen telefoon werkte..

Een week later zat ik weer in de trein. Nu op de weg terug. Tegenover mij zit een mevrouw die volgens mij ook geen behoefte had om sociaal te doen. Naast haar komt een zakenmannetje zitten. Je weet wel, van die gladde mannetjes in pak die eigenlijk bijna altijd eerste klas zitten. Dit was dan misschien een uitzondering. Zodra hij gaat zitten maakt hij al een opmerking die niet per se had gehoeven. ''Lekker warm nu hè, die stoelen.'' Ehm.. uhu. Maar ik word er liever niet aan herinnerd dat ik ergens op zit waar iemand anders net heeft zitten zweten. Vervolgens tikt hij de mevrouw naast hem aan. ''Mevrouw, mevrouw! Mag ik u wat vragen?'' De vrouw reageert in eerste instantie niet, maar de man is onvermijdelijk. ''Is dat uw koffer?'' De vrouw knikt een beetje twijfelachtig en verwacht nog een uitleg. Niets. De man is stil. Op dat moment gaan mijn gedachten rommelen. Ik denk die van de mevrouw ook. Waarom moet hij weten dat dat haar koffer is? Gaat hij hem stelen? Zit er een bom in? Gaat een van zijn zakenmannetjesvrienden hem meenemen? Is de vrouw eigenlijk een crimineel en is hij een undercover agent. Het is zo'n gekke vraag op zo'n ongepast moment dat ik de hele treinreis niets anders heb gedaan dan me op de man concentreren. Die dan niets anders meer heeft gedaan dan op zijn ipad spelen. Ik kan er niets aan doen, zo werkt mijn brein.