7/07/2016

AAN DAAN


Dit is voor Daan. Mijn reismaatje, knuffelbeer en de rust zelf. Op vakantie gaan is heerlijk, maar op vakantie gaan met Graziella komt met een gebruiksaanwijzing. Arme Daan, zoals vele van jullie al zeiden.

Deze heb je al een week van te voren nodig. Hoe dichterbij de vakantie komt, hoe harder ik ga schreeuwen WE GAAN BIJNA OP VAKANTIE, maar hoe zenuwachtiger ik word. Het punt is, ik heb een hekel aan alles rondom een vakantie. Dat houdt in: het regelen, het inpakken, de checklists, het vliegveld, de heenreis, het opnieuw inpakken en de terugreis. Om de een of andere reden heb ik het idee dat ik de week voordat ik weg ga nog heel veel dingen moet doen. Wat uiteindelijk helemaal niet zo is, maar alsnog. Toen ik in april met Daan naar Londen ging moest ik de avond van te voren keihard huilen omdat ik het idee had dat ik iets over het hoofd zag. Onzin natuurlijk.
Dan het inpakken. Daar ben ik gewoon niet zo goed in. Naast het feit dat ik ALTIJD het idee heb dat ik iets vergeet, overpack ik ook altijd. Ik begin ook veel te laat, waardoor ik midden in de nacht elk kledingstuk omhoog hield voor Daan waarbij hij moest aangeven of ik het mee mocht nemen of niet. Ik weet ook wel dat als ik iets vergeet ik het waarschijnlijk ook gewoon kan kopen, en dat ik echt niet alle kleding aan ga doen die ik in mijn koffer heb gepropt, maar het is fijn om te weten dat je al je spulletjes hebt en eventueel nog kan kiezen.

Dan de heenreis. De laatste paar jaar ben ik vaker met het vliegtuig geweest, maar tot op de dag van vandaag snap ik nog steeds vrij weinig van vliegvelden. Ze zijn veel te groot en ik weet nooit waar ik als eerst heen moet, ondanks de duizenden bordjes die overal hangen. Dan heb je weer Daan, die misschien ook niet gelijk weet welke kant we op moeten, maar altijd beter om zich heen kan kijken dan ik. Ik kan lang genoeg naar een bordje kijken, en hem dan alsnog niet ‘zien’.
In het vliegtuig is het ook altijd gezellig. Bij het kleinste beetje turbulentie spring ik al rechtovereind, ik word niet lekker van het constant stijgen en dalen en val binnen de kortste keren in slaap. Ook moet ik voor vrij lange periode (voor mijn doen dan, twee uurtjes in een vliegtuig is namelijk echt niet lang) stil zitten. Dat kan ik niet. Ik heb waarschijnlijk een boek op mijn schoot liggen, lees drie bladzijden en ben dan afgeleid door het gesprek wat er achter ons wordt gevoerd. Daan is rustig een film aan het kijken, en ik stoor hem om de drie seconden omdat ik even wat moet vertellen.
Eenmaal geland moet de weg naar het hotel/appartement gevonden worden. Dat gaat een beetje hetzelfde als op een vliegveld. Als ik niet van te voren alles tot in detail heb uitgezocht heb ik het idee dat we er nooit gaan komen.

De vakantie zelf gaat vaak wel op rolletjes. Ik moet vaak even ‘inkomen’ met het op vakantie zijn, maar als de reis eenmaal achter de rug is ben ik weer relaxed. Voor zover dat kan. Zoals jullie waarschijnlijk wel weten gebruik ik medicatie voor ADHD. Voor vakanties besluit ik om deze niet mee te nemen. Ik heb ze dan niet per se nodig, en heb ook geen zin om in mijn rustperiode eraan te moeten denken dat ik wel op tijd eet en op tijd een pilletje neem. Wel heb ik gemerkt dat ze wel degelijk veel invloed hebben op mijn gedrag, dus op het moment dat ik ze niet gebruik, ben ik misschien ietsjes drukker dan normaal. Ietsjes is misschien zelfs nog te zacht uitgedrukt. Ik word vrij chaotisch en dat kan voor de meeste mensen heel vervelend zijn. Zeker als je Daan Bosman heet, en je het woord ‘rustig’ misschien wel hebt uitgevonden. Toen Daan en ik net wat hadden zei mijn moeder: ‘’Ik vind Daan heel goed voor je. Hij is de enige die kan vertellen dat je een keer rustig moet doen.’’ En dat is helemaal waar. Daan kan mijn drukke momenten heel lang volhouden, maar als het echt niveautje stuiterbal wordt is Daan de enige die weet hoe hij het niveau weer naar beneden moet draaien. Het is misschien niet leuk om te horen, maar ik vind het heel fijn. Ik heb namelijk niet door waar ik mee bezig ben, en dan is het alleen maar goed dat iemand even zegt waar het op staat.
Mijn concentratie is op vakantie ook ver te zoeken. Naar mijn idee heb je die ook niet echt nodig, maar in sommige gevallen is het best handig om even normaal na te denken. Als je bijvoorbeeld navigatie speelt in de auto, of een bordje zoekt waar de goede bus komt. In beide gevallen ben ik gelukkig grotendeels geslaagd, maar er zaten helaas ook wat missertjes bij.

Wat er op de terugweg gebeurt kunnen jullie eigenlijk wel raden. Het is exact de heenweg, alleen iets hangeriger. Waar ik op de heenweg super gestrest ben of we wel op onze bestemming aankomen, kan ik het op de terugweg niet uitstaan om te moeten wachten. Zo hadden wij deze keer opnieuw vertraging, en als er dan ook nog eens niet wordt verteld wat er gaat gebeuren word ik nog ongeduldiger dan normaal. Dat moment is misschien zelfs vervelender dan mijn stuiterbal modus. Heel soms gaat het dan ook nog richting asociaal.


In dit artikel wil ik mijn waardering voor Daan even kwijt. Mijn steun en toeverlaat, mijn reismaatje en bovenal mijn grote liefde. Ik zou zo’n stuk elke dag wel kunnen schrijven. Ik doe het nu uitzonderlijk, omdat twee weken lang op vakantie met mij gaan een hele opgave is. Ondanks dat ik dat zelf heel goed weet, vind ik het elke keer weer knap hoe hij hiermee om kan gaan. Hij lacht me uit als ik te veel spullen in mijn koffer doe, legt me rustig uit dat we niet meer naar de incheckbalie hoeven te gaan omdat we online hebben ingecheckt en in het vliegtuig hoeft hij mij slechts één blik te geven waardoor ik weet dat ik overdrijf hoe eng een vliegtuig is. Als we niks aan het doen zijn legt hij uit dat dat helemaal niet erg is, als ik rondjes loop omdat ik niet weet wat ik moet doen loopt hij gerust even voor één product mee naar de supermarkt zodat ik even wat heb gedaan, en als ik te laat aangeef welke straat we in hadden gemoeten geeft hij mij gelijk dat het niet aan mij lag maar aan de navigatie. Dit zijn slechts een paar voorbeelden, maar ik kan niet uitleggen wat voor ervaring een vakantie voor mij is, en hoe rustig Daan hieronder kan blijven. Het doet mij goed om te weten dat hij er is als ik op vakantie ben. Ondanks dat ik mij misschien alsnog druk ga maken, stelt het mij toch gerust. Of beter gezegd, stelt hij mij toch gerust. 

Wie of wat stelt jou altijd gerust?


1 opmerking:

  1. Wat lief! Het mag zeker wel eens gezegd worden, ik bedoel dat het heel goed is om zo af en toe (natuurlijk niet te vaak ;-) ) te uiten wat je zo waardeert aan de ander. Ik hoop dat jullie nog ontzettend vaak samen op vakantie zullen gaan :-)

    BeantwoordenVerwijderen