SPREEKWOORDELIJK IN HET DONKER

Wauw, dat is even geleden hè. De laatste keer dat ik iets schreef zaten we met z’n allen even in het donker. Letterlijk, niet spreekwoordelijk bedoeld.

De reden dat ik even niets heb geschreven was omdat ik ook spreekwoordelijk even in het donker zat. Onder mijn steen. Mijn tentamensteen beter gezegd. Twee tentamens klinkt misschien niet heel veel, maar geloof me, dat is het wel. School heeft ooit bedacht dat we maar een theoretische toets maken per blok dus dan kan je makkelijk twee boeken helemaal lezen en daarnaast nog eens 3498943 readers. Tuurlijk kan dat, maar dat houdt wel in dat je niet veel tijd over houdt voor andere dingen. Als het er dan ook nog eens twee tegelijk zijn.. Tja..

Tentamenweken lijken altijd eindeloos, maar gelukkig zijn ze in werkelijkheid vaak van korte duur. Het proces ernaartoe is gewoon heel lang en moeizaam.
Gelukkig was er na die week nog wat tijd voor ontspanning en ben ik samen met mijn lieve vriendjes een weekendje weggeweest naar Brabant. Dat had ik echt even nodig. De meest belangrijke dingen waar ik aan heb gedacht waren waar ik zin in had om te eten en of er wel genoeg bier in de koelkast stond. Oké, en op een bepaald moment ook waar het dichtstbijzijnde ziekenhuis was, maar dat krijg je als je een trampoline in de achtertuin hebt en je beste vriendinnetje Murphy ‘s Law heeft uitgevonden en de grootste brokkenpiloot ooit is. Daarom houden we van haar.

Jullie hebben uiteraard allemaal gelezen dat ik precies tien weken geleden een post plaatste over ‘The 10 week plan’. Goed uitgepakt hè.. I know I know.. Tijdens dat leuke weekend ben ik er helaas ook op een bijzondere en angstaanjagende wijze achter gekomen dat mijn concentratieprobleem iets meer paniek oplevert dan dat ik in eerste instantie dacht. Wat aan de andere kant ook weer fijn is, want nu weet ik ongeveer wat ik ermee kan doen.

Ik houd van lijstjes maken. Ik vind het ook een heerlijk idee om iets door te strepen van het lijstje en zo te zien wat ik allemaal bereikt heb. Ik ben ook nog steeds dol op planningen maken en een poging doen om mij eraan te houden. Helaas werkt dat bij mij niet zo. Ik zal dingen anders aan moeten gaan pakken met als prioriteit niet alles tegelijk willen doen. Stapje voor stapje. Ik ga geen planning meer maken en mezelf verplichten iets in een bepaalde week af te hebben (tenzij het echt moet natuurlijk). Op het moment dat het namelijk niet gebeurt, wordt het allemaal alleen maar ellendiger.

Morgen beginnen voor mij de lessen weer en om eerlijk te zijn vind ik dat een eng idee. Ik begin opnieuw en kan alles gewoon weer vanaf het begin oppakken. Nieuwe lessen, nieuwe stof, andere onderwerpen etc. Toch blijft het knagen dat ik er misschien nu met volle moed in ga, maar dat het na twee weken weer zo chaotisch is dat het licht weer uitgaat en ik opnieuw in het donker zit.

Gatsiedarrie, heb je haar weer met haar sentimentele gedoe. True, maar ik wilde toch een kleine (en enigszins onduidelijke) toelichting geven waarom ik dat plan niet heb doorgezet.
Mocht ik toch weer zestig dingen tegelijk willen doen? Schop me dan even wil je.