Stress is mijn tweede persoonlijkheid geworden. Of het nou
is dat moet ik wachten op een mailtje over mijn potentiële opleiding (IK BEN
DOOR HEUHHH), of dat ik gewoon veel te doen heb in een week en ik even niet
meer weet waar ik moet beginnen. Ik heb in de laatste paar jaren zo vaak
huilend naast mijn ouders gezeten omdat ik door de bomen het bos even niet meer
zag, dat ik nu eindelijk wel een beetje door heb wanneer zo’n stressmoment
begint te komen en wat ik eraan kan doen.
Dit is voor iedereen uiteraard anders. Ook zijn er zoveel
verschillende soorten stress, dat mijn methodes misschien niet altijd van
toepassing zijn, maar op stress in de breedste zin van het woord heb ik
tegenwoordig wel een aantal sluiproutes.
Vandaag deel ik met jullie een aantal procedures die ik in werking zet mocht ik het idee hebben dat het grote boze bos dichterbij komt.
Vandaag deel ik met jullie een aantal procedures die ik in werking zet mocht ik het idee hebben dat het grote boze bos dichterbij komt.
Muziek
Zoals ik jullie afgelopen week vertelde is muziek een grote geruststeller voor
mij. Niet zo maar muziek, Disney muziek. Door de vrolijke deuntjes en de
herinnering aan mijn 8-jarige Graziella word ik rustig. Er zijn ook genoeg
zielige Disney liedjes, maar om de een of andere reden klinken die nog dusdanig
vrolijk dat ik ze niet oversla.
Zingen
Deze ligt een beetje in het verlengde van nummer 1 en gaat bij de meeste mensen
automatisch. Als er een liedje opstaat waarvan je de tekst kent ga je nou
eenmaal meezingen. Zingen helpt. Je hoeft er ook totaal niet goed in te zijn,
want gewoon mee schreeuwen met de muziek is perfecte therapie. Zo heb ik laatst
Stevie Wonder’s Supersitious herontdekt. Dit nummer ligt lekker in mijn vocal
range (ik zing voor een vrouw nou eenmaal vrij laag) en het heeft net het goede
ritme dat ik er even een dansje bij moet doen. Als het dan even lekker gaat pak
ik mijn haarborstel (ja, dat doe ik echt) en bedenk ik er een podium bij.
Kleuren
Dit klinkt suf, maar is tegenwoordig weer helemaal in. Nou ja, tegenwoordig.
Een aantal jaar geleden verschenen er opeens allemaal kleurboeken voor
volwassenen in winkels, en ik kan mij voorstellen dat er inmiddels in de meeste
huishoudens wel minstens één aanwezig is. Ik vind kleuren heel rustgevend. Als
ik daar eenmaal mee bezig ben kan ik alleen nog maar bedenken welke kleur ik
aan het volgende bloemetje ga geven en of dat niet te veel vloekt met degene
die ernaast staat. Laatst kwam ik per toeval een Harry Potter kleurboek tegen
waar ik intens gelukkig van werd. Het leuke aan kleurboeken voor volwassenen is
dat ze enorm gedetailleerd zijn, waardoor je best lang over een kleurplaat kan
doen. Ook moet je een beetje beter je best doen om binnen de lijntjes te
blijven, wat toch lastiger blijkt te zijn dan dat je altijd had gedacht.
Lijstjes maken
Ik denk dat dit het meest voorkomende punt is als men het heeft over stress.
Mocht je nou het soort stress hebben dat je het idee hebt dat je honderd dingen
tegelijk moet doen helpt het om een lijstje te maken. Ik doe het tegenwoordig
met alles, wat misschien een beetje overdreven is, maar voor een chaoot zoals
ik is het nou eenmaal de beste oplossing. Op het moment dat je alle dingen die
je moet doen onder elkaar op papier ziet staan, is het toch anders dan dat al
die dingen ergens in je hoofd zweven. Door het enigszins tastbaar te maken
creëer je veel meer overzicht. Ook kan je dan sneller zien wat de meest
belangrijke taken zijn en welke je hebt opgeschreven omdat je het graag zou
willen doen, maar eigenlijk ook wel uitgesteld kan worden. Ik geef mijn taakjes
ook vaak een kleur. Die kleur geeft aan in hoeverre iets een prioriteit is. Het
helpt ook om er een tijdsindicatie achter te zetten van hoe lang jij denkt dat
je daarover gaat doen. Vaak zie je dan ook dat het eigenlijk allemaal wel
meevalt. Wat ik niet meer doe is een enorm gedetailleerde planning maken met
tijdstippen waarop ik een bepaalde taak moet gaan doen. Op het moment dat ik
dan een beetje uitloop en op mijn planning zie dat ik daarom minder tijd heb
voor de volgende taak, wordt mijn stress alleen nog maar erger. Daarnaast is bewezen dat je een goed gevoel krijgt op het moment dat je een
taak af kan strepen. Ik zet vaak stiekem extra dingen op mijn takenlijstje
waarvan ik weet dat ik ze sowieso vandaag kan afstrepen, puur om het feit dat
het lijkt alsof ik vandaag heel veel heb gedaan. Je bent je eigen gedachten aan
het manipuleren, maar het werkt wel!
Pauze
Ook dit wordt vaak genoeg genoemd. Op het moment dat je je hele dag hebt
volgepland en je blijft alles achter elkaar stampen ben je aan het einde van de
dag helemaal gesloopt. Het is goed om even pauze tussendoor te nemen. Mocht je
wel een uitgebreide planning hebben, raad ik aan om die pauzes er ook
daadwerkelijk tussen te zetten. Anders snoep je misschien weer iets van je
andere waardevolle tijd af. Je mag echt wel even de nieuwe aflevering kijken
van die ene serie die je volgt. Het enige wat je hier voor ontwikkeld moet
hebben is zelfbeheersing. Als je van jezelf weet dat je aan één aflevering niet
genoeg hebt, en uiteindelijk 6 seizoenen achter elkaar hebt gekeken en nog
niets hebt kunnen afstrepen, dan moet je misschien iets anders kiezen..
Schrijven
Ik zeg dit niet alleen omdat ik graag schrijf, maar ik heb dit eigenlijk altijd
wel gedaan. Op het moment dat ik ergens mee zit schrijf ik het op. En dan
precies hoe het in mijn hoofd zit. Ik probeer mijn pen op het papier te zetten
en hem er niet meer af te halen tot het moment dat alles eruit is. Het hoeft
ook geen mooi verhaaltje te zijn, als er maar staat hoe jij denkt. Niemand
denkt in mooie verhaaltjes met perfecte spelling. Dit werkt eigenlijk hetzelfde
als bij de lijstjes. Op het moment dat het voor je op papier staat is het veel
makkelijker om er enigszins redelijk over na te denken. Ben je niet zo dol op
schrijven? Je kan er ook over praten natuurlijk. Maar dat ligt er helemaal aan
wat je probleem is en of je dat überhaupt met iemand wil delen. Misschien ben
je helemaal niet op zoek naar iemands mening.
Gedachtestoring
Dit is iets wat ik in mijn coaching heb geleerd. Het is een G-schema. Wij
hebben vaak paniekaanvallen om de meest onlogische dingen. Door middel van een
gedachteschema in te vullen kan je tot de conclusie komen dat jouw gedachte
helemaal nergens op sloeg. Zo begint het altijd met een gebeurtenis. Dit
creëert vervolgens een bepaalde gedachte wat een gevoel met zich meebrengt. Dit
gaat over in bepaald gedrag, en deze dingen monden uit in het grote gevolg. Op het moment dat je dit hebt ingevuld moet je er even nog een keer naar
kijken. Hoe geloofwaardig is deze gedachte? Geef het een percentage. Dan loop
je het schema nog een keer na. Welke gedachte zou je ook kunnen hebben bij de
gebeurtenis? Vaak weet je het politiek correcte antwoord gewoon, maar op het
moment zelf denk je daar natuurlijk nooit aan. Als je het schema daarna nog een
keer invult kom je altijd uit op de vraag ‘’Waarom dacht ik dat ook alweer?’’
Goede momenten
Dit is een vervolg op het G-schema. Deze worden altijd ingevuld op het moment
dat er iets vervelends is gebeurd, of in ieder geval in onze ogen vervelend.
Het is goed om hier anders naar te kijken door middel van dat schema. Wat ook
helpt is focussen op de andere kant van je dag. De dingen die vandaag goed
gingen! Deze worden namelijk vaak ondergewaardeerd, aangezien de slechte
momenten nou eenmaal meer aandacht trekken. Ik moest op een bepaald punt elke
dag, twee weken lang, twee of drie punten opschrijven die die dag goed gingen.
In eerste instantie klinkt dit heel lastig, want een dag heeft maar 24 uur.
Maar het leuke is dat het echt van alles mag zijn. Van je veters strikken tot
een half uur eerder uit bed komen. Dit is denk ik mijn grote omslagpunt
geweest. Het is de meest simpele opdracht in de wereld, maar ik had er niet aan
gedacht. Ik schreef bijvoorbeeld dingen op als: dankjewel zeggen toen een
vreemde man mij een compliment gaf, voor 12 uur gaan slapen, mijn kamer
opruimen en het feit dat ik het daadwerkelijk heb afgemaakt. Dit zijn dingen
die misschien voor andere mensen hele gewone dingen zijn, maar als jij nou
eenmaal moeite hebt met op tijd slapen, je kamer opruimen of complimenten
incasseren dan zijn deze ‘gewone’ dingen voor jou heel belangrijk. Op het
moment dat niemand het tegen je zegt, moet je het zelf maar doen. Als je er
elke dag even aan denkt en het even voor jezelf opschrijft, kan je bij het
volgende depressieve moment weer even terugpakken wat voor dingen je eigenlijk
al hebt bereikt. Op een gegeven moment werd het een gewoonte en merkte ik dat
het automatisch in mijn hoofd al zo ging. Als er iets gebeurde waar ik niet zo
blij mee was zei ik eerst tegen mezelf dat het niet uitmaakte, en vervolgens
ging ik mijn rijtjes langs. En toen FLOEP. Het was weg.
Preventief
Het is een belangrijke uitspraak. Voorkomen is beter dan genezen. Deze
uitspraak kun je op zoveel verschillende dingen toepassen, ook op stress. Als
ik weet dat ik volgende week heel veel dingen te doen heb ga ik kijken of ik
daar deze week al iets aan kan doen. Als ik weet dat ik moet wachten op dat ene
belangrijke bericht van mijn opleiding, ga ik kleuren met op de achtergrond
Disney muziek die ik tegelijkertijd heel hard kan meezingen. Als er iets
vervelends gebeurt, verschijnt tegenwoordig automatisch het gedachteschema op
mijn netvlies. Er zijn zoveel dingen die je kunt doen om stress te voorkomen.
Je neemt ook liever een paracetamol op het moment dat je een hoofdpijn aan
voelt komen dan op het moment dat je al verschrikkelijke hoofdpijn hebt. Vaak
is het moeilijker om er mee om te gaan en duurt het langer voordat het weer
weggaat.
Hoe ga jij om met stress?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten