8/04/2014

EXIT THE COMFORT ZONE


Openvallende monden, verbijstering in ogen en optrekkende wenkbrauwen. Ik heb het allemaal al voorbij zien komen wanneer ik leeftijdgenoten vertel dat ik niet zo’n fan ben van festivals. Ik weet het, ik ben waarschijnlijk de enige in heel Nederland die ervoor uit durft te komen. Toch is het de keiharde waarheid.

Begrijp me niet verkeerd, ik ben dol op muziek. Ik heb lang niet dezelfde smaak als iedereen, maar met muziek ben ik opgegroeid en dat is dus zeker niet de reden dat ik niet weg ben van festivals. De drukte, mensen die compleet van de wereld zijn, de prijzen van drankjes en eten. En dan, als het allemaal is afgelopen en de laatste artiest zijn laatste noot heeft gespeeld begint het ergste. De chaos naar de uitgang. Mensen op fietsen, scooters en in auto’s willen allemaal tegelijkertijd het terrein verlaten. Ja lieve mensen, dat werkt niet. Dat zijn wel dingen waar ik mij enigszins aan kan ergeren. Lekkere zeikerd, denkt het merendeel die dit leest waarschijnlijk. Klopt, ik ben een verschrikkelijke zeikerd, and proud of it. Waar ik wel dol op ben is lekker met vrienden op een terrasje zitten, de meest random onderwerpen aankaarten en het niet uitmaken wie er allemaal mee kunnen luisteren. Een uur lang mensen bekijken die langslopen houd ik makkelijk vol. Je kunt elkaar verstaan. Het is dan misschien wel druk, maar er is altijd plek en niemand loopt of zit in de weg. De mensen die wel helemaal van de kaart zijn, zijn inmiddels de clubs in getrokken.
Openvallende monden, verbijstering in ogen en optrekkende wenkbrauwen keren waarschijnlijk terug als ik vertel dat ik, tegen al mijn principes in, afgelopen weekend naar Dance Valley ben geweest.

Jazeker, een heus eendaags festival. En ik moet zeggen, ondanks het feit dat Dance Valley al helemáál geen muziek draait waar ik van houd heb ik mij uiterst vermaakt. Elk jaar gaat mijn vriendengroep van de middelbare school met z’n allen naar zo’n festival. Tot nu toe ben ik altijd te druk geweest om mee te gaan. Toen ik dit jaar in mijn agenda keek en zag dat ik helemaal geen drol te doen had dacht ik, why not? Die muziek zal waarschijnlijk nog drie dagen doordreunen, maar ik kan eindelijk mee en het wordt vast en zeker gezellig. En dat was het. Toen ik het terrein opliep werd ik al gelijk verwelkomd door de veel te harde pilletjesmuziek en een jongen die het nodig vond om alle festivalgangers te laten zien dat hij ‘helikoptertje’ kon spelen met zijn geslachtsdeel. Great. Later op de dag ontdekte ik dat dit festival en mijn luie terrasjesleven één ding gemeen hebben. Mensen kijken. Ik heb mij verbaasd over de verschillende types die daar rond liepen. Meisjes die heel erg hun best hadden gedaan om hun haar te krullen, met prachtige maxidresses. Meisjes die praktisch naakt over het terrein paradeerden. Zonnebank bruine mannen met lichamen zo opgepompt alsof ze helemaal vanaf de Jersey Shore hierheen waren gekomen. Rockers met langer sluikhaar en gezinnetjes die even kwamen buurten. En het mooiste van alles, niemand keek raar op. Ik zag de vreemdste types waarbij ik mijn lach bijna niet kon inhouden. Maar toen ik om mij heen keek om een partner in crime te vinden, was ik alleen. Ben ik de enige die dit enigszins bijzonder vind? Blijkbaar wel dus, want bij de volgende 136 gevallen gebeurde er precies hetzelfde.

En daarom wil ik deze mensen bedanken. De mensen die mij met ongeloof hebben laten staren. De mensen die het helemaal niets uitmaakten toen de hemel openbrak en de vallei een groot zwembad werd. De mensen die hebben gedanst alsof hun leven ervan afhing. Bedankt mensen voor deze fantastische feestdag. Bedankt voor de nieuwe ervaring. 


2 opmerkingen:

  1. Ach, soms KAN het grappig zijn eens iets anders te proberen, maar als je het niet erg vindt ga ik volgend jaar weer met net zo'n grote boog om Dance Valley als afgelopen zaterdag :p
    Goed dat je het eens bekeken en geprobeerd hebt!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dát, JA dát, is precies de bedoeling van zo'n festival. Nu denk je huh wat? Ik bedoel dat het niet uit maakt hoe je erbij loopt, dat je danst alsof je leven ervan af hangt. Soms mis je in het dagelijks leven een stukje eenheidsgevoel maar valt dat niet altijd meer op, na zo'n festival word je als het ware weer op je zinnen gezet en let je meer op je medemens. dat is zoals ik dat interpreteer in ieder geval. Dat is toch een geweldig concept? Het hele leven zou een festival moeten worden. ;)

    BeantwoordenVerwijderen