Er is iets aan lipsticks dat ik ontzettend waardeer. Hoe ze
eruit zien, de glans en de dames die ze dragen. Het kan voor een kleuraccent in
je outfit zorgen, maar ook gebruikt worden om je slonzige dag er wat beter uit
te laten zien. Fantastische dingetjes. Maar wat heb ik misdaan dat lipsticks
mij niet mogen?
Ik vind het doodeng om te dragen. Ik heb het nooit gedragen
omdat ik altijd het idee had dat het mijn lippen vreselijk zou uitdrogen. Ik
was toen nog heel klein en had een schattig eerste make-upsetje gekregen voor
Sinterklaas. Na een keer smeren was ik er klaar mee. Nooit meer, dacht ik. Een
aantal jaar later ging het toch weer boeien. Overal zie ik plaatjes van vrouwen
met perfect gestifte lippen. Toch nog maar eens uitproberen.. Maar hoe geweldig
die vrouwen er altijd uit zien, ik blijf panisch rondlopen. Ik kan het niet uit
mijn hoofd zetten dat er misschien ergens op de dag wat kleur op mijn tanden
komt zonder dat ik het door heb. Als ik niet praat, wat helaas een zeldzaam
verschijnsel is, blijf ik met mijn tong over mijn tanden gaan. Het ziet er enigszins
debiel uit, dat weet ik, maar de angst voor gekleurde tanden blijft groter dan
het feit dat iemand mij misschien een raar hoofd ziet trekken. Een
vriendinnetje gaf ooit de tip om na het stiften een vinger in je mond te doen.
Prima, maar uiteindelijk moest ik toch even langs de gootsteen om mijn handen
te wassen aangezien ik rond elke vinger een ringetje lippenstift had zitten.
Ook vind ik de keuze veel te groot. Mat of glanzend. Knalrood of toch net iets minder rood. Met of zonder lippotlood. Ik mag dan een vrouw zijn en graag wat opties hebben, maar dit gaat mij te ver. Ik weet niet eens welke kleur bij mij past, en als ik in de Douglas sta ben ik ook te schijterig om het aan een van die lieve medewerkers te vragen die toch de hele dag vrij weinig te doen hebben.
Ook vind ik de keuze veel te groot. Mat of glanzend. Knalrood of toch net iets minder rood. Met of zonder lippotlood. Ik mag dan een vrouw zijn en graag wat opties hebben, maar dit gaat mij te ver. Ik weet niet eens welke kleur bij mij past, en als ik in de Douglas sta ben ik ook te schijterig om het aan een van die lieve medewerkers te vragen die toch de hele dag vrij weinig te doen hebben.
En daarom heb ik zoveel respect voor lipstickdames. Zijn zij
nooit bang voor de gekleurde tanden? Hoe weten zij wat wel en niet bij hen
past? En hoe, in godsnaam, houd je je lippen perfect gekleurd? Een aantal blogs
en veel te veel internet kleurentests later en ik kom tot de conclusie dat je
nou eenmaal een lipstickdame bent, of je bent het niet.
Je bent gewoon heel mooi van jezelf; jij hebt geen lipstick nodig.
BeantwoordenVerwijderenPuur natuur, daar gaat niets boven!
En laten we eerlijk zijn: het scheelt een hoop zorgen om lipstickloos door het leven te gaan ;-)
You can never go wrong with a lovely red Chanel lipstick, vooral de rouge Coco lijn is heaven <3
BeantwoordenVerwijderenHaha wat een super leuk artikel! X
BeantwoordenVerwijderen